منبع نور

لامپ دستشویی دیشب سوخت. با روشن کردن لامپ جدید اول فکر کردم اتفاقی ماورای طبیعی افتاده تا بعد خواهرم گفت که اصل قضیه اینه که بابا لامپ دستشویی رو عوض کرده. بر خلاف لامپ قبلی که نور سفید مرده‌‌ی بی‌تفاوتی داشت این یکی زرده و ملایم و گرم و فضای ملکوتی به دستشویی داده. من که قبلاً از تصویر خودم توی آینه دستشویی فرار میکردم حالا زیر این نور تازه مدت طولانی به خودم خیره شدم و مبهوت موندم. کدوم یکی من بودم؟ من، یک جسم ثابت، زیر دو نور متفاوت دو بازتاب کاملا مختلف دارم. یکی ترسناک و زشت و غیرقابل تحمل و دیگری جالب و تماشایی. یعنی اثر نوره؟ هر دوشون، هم بخش زشت هم بخش زیبا؟ اگر نوری نباشه احتمالا من هیچ وقت دیده نمی‌شم. پس هر شکل از دیده شدنم تحت تاثیر نوریه که می‌تابه؟ و هیچ وقت من به خودی خودم دیده نمیشم؟ پس میتونم بگم من بازتابم زیر نورم؟ پس چی؟ یعنی نوره که همه چیز رو تعیین میکنه و ما هیچ راهی نداریم که ببینیم چیزها به خودی خود چه شکلی هستند؟ یعنی پدیدار ها تنها سهمی از شناخت هستند که ما داریم؟ توی تصویر من در آینه نور از لامپ دستشویی می تابه، در پدیدار های دیگه نور از کجا میتابه؟ منبع نور کجاست؟